Een nieuw ontwerp, deel 2:
de invloed van een traumatische ervaring in de eerste evolutiefase

Overlevingsdrang is de drijvende kracht achter de evolutie van het leven op Aarde

De evolutie van het Aardse leven is erop gericht steeds meer mogelijkheden te ontwikkelen om het leven te kunnen ervaren, bestuderen en begrijpen. Met als doel dat we van binnenuit als bewust leven via co-creatie de loop van de evolutie op een positieve manier kunnen beïnvloeden.

De samengepakte massa die de Aarde in het begin is, opent zich langzaam waardoor het ingesloten bewustzijn steeds meer bewegingsruimte krijgt en op een steeds hogere frequentie kan gaan bewegen. Hierdoor ontstaan steeds meer mogelijkheden voor het bewuste leven om zich bewust te worden van zichzelf en zijn omgeving om zo het leven te leren kennen.

Een logische ontwikkelingsweg tekent zich af

Om wat meer achtergrondinformatie te bieden waardoor het nieuwe ontwerp beter te begrijpen is, ben ik momenteel bezig met het maken van een e-book. Daarin beschrijf ik de verschillende evolutiefasen, en hoe ons lichaam en ons bewustzijn, via de verschillende chakra’s, met iedere fase zijn verbonden.
Inmiddels heb ik de eerste 2 evolutiefasen beschreven, de ontwikkeling van het lichaam en die van de voortplanting. En meteen is al te zien dat er een logische ontwikkelingsweg is, die gedreven wordt door de drang om steeds meer mogelijkheden te gaan ontwikkelen. Zodra een levend organisme tegen een beperking aanloopt waardoor het zou kunnen uitsterven, wordt een nieuwe mogelijkheid ontwikkeld waardoor de beperking wordt opgeheven. Dit gebeurt als een bepaalde ontwikkeling aan het einde van zijn mogelijkheden is gekomen.
Overlevingsdrang blijkt de drijvende kracht te zijn achter de evolutie van het leven op Aarde.

In tegenstelling tot het overlevingsmechanisme waar wij mensen in de huidige fase van de evolutie van de Aarde last van hebben, zit er geen angstgedachte achter deze overlevingsdrang. Het is slechts de motor voor de verdere ontwikkeling van nieuwe mogelijkheden en een indicatie dat we tegen de grenzen van de bestaande mogelijkheden zijn aangelopen en toe zijn aan nieuwe mogelijkheden.
Wij mensen zijn de beperkingen waarmee we worden geconfronteerd echter gaan zien als onoverkomelijk en zijn er van overtuigd geraakt dat we deze situatie waarschijnlijk niet zullen overleven. Hierdoor gaan we niet naar oplossingen zoeken waarmee we de beperking in ons bestaan kunnen opheffen, maar proberen we de ons nog resterende tijd zo goed en comfortabel mogelijk door te komen.

De lichaamschakra’s verbinden ons met de evolutiefasen van het Aardse leven

Aan de kleuren van de lichaamschakra’s is te zien op welke frequentie het bewustzijn beweegt in de verschillende evolutiefasen, de verschillende werelden, waarmee wij verbonden zijn.
Overtuigingen die we in een evolutiefase hebben opgedaan, ‘kleuren’ onze waarneming van wat er om ons heen gebeurt en hebben invloed op onze keuzes voor het vormgeven van ons huidige leven.

De kleuren laten een oplopende frequentie zien, gelijk aan de volgorde van de kleuren in een regenboog.
De kleurovergangen markeren een evolutieovergang en de start van de ontwikkeling van een hele nieuwe mogelijkheid om het leven vorm te geven.
Namelijk:
Rood (400-484 THz): de ontwikkeling van het lichaam
Oranje (484-508 THz): de ontwikkeling van de voortplantingsfunctie en verspreiding over de Aarde
Geel (508-526 THz): de ontwikkeling van het unieke individu
Groen (526-606 THz): de ontwikkeling van relaties
Blauw (606-630 THz): de ontwikkeling van communicatie en afstemmen
Indigo (631-668 THZ): de ontwikkeling van waarneming, observatie en denkvermogen
Violet (668-789 Thz): de ontwikkeling van het vermogen om de samenhang van het leven te zien

De gevolgen van een verstoord perspectief op de werkelijkheid

De evolutie willen stoppen uit angst voor verandering

Tijdens een (niet-geplande) healingsessie onder de liefdevolle begeleiding van Sabina Satyamayi, werd ik verrast door het feit dat er blijkbaar nog iemand bij mij aanwezig was die wilde dat ik zou stoppen met dit werk voor de mensheid als geheel.
Deze persoon was bang voor de verandering die ik in gang zou brengen. Ik gaf aan dat het leven voortdurend in verandering is, ook als ik zou stoppen. Hij wilde geen verandering want zonder verandering zou het leven veel makkelijker en lichter te dragen zijn, was zijn overtuiging.

Hij zag er heel klein, ‘samengepakt’ en donker uit. Sabina stelde voor om hem ‘licht en makkelijk’ aan te bieden zodat hij kon ervaren dat deze toestand niets te maken had met het donkere dichte lichaam waarin hij zat. Bovendien is het zo dat het lichaam in de loop van de evolutie steeds opener en daardoor lichter wordt waardoor het leven ook lichter en makkelijker wordt.
Toen hij dat eenmaal door had en genoot van hoe licht en gemakkelijk het leven aanvoelde, veranderde hij in een blije blonde jongeman die op de jonge koning Arthur leek. Zijn ontwikkeling was blijkbaar gewoon door gegaan, terwijl zijn bewustzijn was blijven steken bij de door hem als traumatisch ervaren eerste geboorte. Hij kon weer verder met zijn leven en werd nu zelfs een ambassadeur voor verandering! Hij zou naar de wereld om zich heen gaan uitdragen dat als we verandering omarmen het leven steeds lichter en makkelijker wordt.

De ‘val uit het Paradijs’

Deze persoon (en met hem vele anderen) is blijven steken in de evolutiefase waarin zijn bewustzijn voor het eerst werd omsloten door vaste materie waardoor zijn lichaam een verdichte, gesloten fysieke vorm aannam. Vóór die tijd had hij alleen een lichtlichaam en het leven voelde aan als leven in een Paradijs.
Het was tijdens de symbolische ‘val uit het Paradijs’ dus. Tijdens de overgang van het lichte leven in het land van Mu of Lemurië, naar de dichte en zware werkelijkheid van Atlantis.
Als we het wat wetenschappelijker bekijken, dan kunnen we zeggen dat zijn leven in Lemurië slechts een mogelijkheid was in het kwantumveld, een mogelijkheid die hij, als bewustzijn, echter als een ‘echt leven’ ervaren heeft. Daarna werd hij daadwerkelijk geboren in een fysiek lichaam in de fysieke, tastbare werkelijkheid.

Laten we eens kijken naar de frequentie-val die het bewustzijn heeft moeten doormaken bij zijn geboorte in de fysieke werkelijkheid.
De frequenties van de toekomstige mogelijkheden bevinden zich buiten het waarneembare spectrum van onze fysieke zintuigen. Dat betekent dat de frequentie van het bewustzijn zich boven de 800THz bevond. Bij zijn geboorte daalde die frequentie ineens naar 400THz! Er was vrijwel geen bewegingsruimte meer voor het bewustzijn. Geen wonder dat dit een schok teweegbracht en dat het verlangen werd aangewakkerd terug te gaan naar het lichte en makkelijke leven dat hij voor zijn geboorte had ervaren.

Maar, eenmaal ingezet, gaat de evolutie door. Gedreven door de noodzaak om te overleven om toekomstige mogelijkheden tot ontwikkeling te kunnen brengen.
Er is geen weg terug uit de fysieke werkelijkheid.

Hier is de angst voor het Aardse leven geboren. Een leven waaraan je niet kunt ontsnappen en waarin je weinig anders kan doen dan ervoor te zorgen dat je dit ongewenste avontuur zo goed mogelijk zal overleven. (En je afvragen wanneer het eindelijk stopt!)
De focus is komen te liggen op ‘vast zitten in een ongewenst lichaam en ongewenst leven’. In plaats van op het bewust ontwikkelen van toekomstige mogelijkheden (via co-creatie). Het ontwikkelen van mogelijkheden ging echter door onder invloed van tijd en de overlevingsdrang van de Aarde als levend organisme. Dus, hoewel het bewustzijn van deze persoon mogelijkheden had om het leven als lichter en makkelijker te kunnen ervaren, bleef hij zich tegen het leven verzetten.

Probleem in de eerste chakra, met de oorsprong in de 1ste evolutiefase

Dit was een mooi voorbeeld van een probleem dat kan ontstaan als je iemand tegen komt op je pad die naar het leven kijkt vanuit het perspectief van de eerste evolutiefase.
Deze persoon zag zichzelf gevangen in een dicht en zwaar lichaam zonder enig perspectief op leven omdat geen beweging mogelijk was, terwijl in werkelijkheid zijn lichaam inmiddels al was geëvolueerd tot dat van een jongeman. Een jongeman met perspectief op een lichte en makkelijke toekomst! Een jongeman die zich gaat inzetten om het leven van anderen lichter en gemakkelijker te maken.

Dit probleem zit dus in de eerste chakra. Door het gevoel van zwaarte te compenseren met een licht gevoel, hebben we zijn donkerrood gekleurde bril kunnen wegnemen. Hierdoor kon hij het leven weer waarnemen zoals zich dat in het huidige moment voordoet.

Probleem met de 4e evolutiefase: begrip voor het perspectief en de beleving van de ander

Wat verder duidelijk naar voren kwam in de healingsessie was dat de ontmoeting met deze persoon ervoor had gezorgd dat ik me op zijn werkelijkheid ben gaan richten. Ik ben meegegaan met zijn perspectief op de werkelijkheid van de 1e evolutiefase. Ik kon me daardoor goed inleven in zijn bezwaren tegen mijn werk en ben gestopt met het brengen van verandering.
Ten koste van mezelf, anderen en het leven als geheel.
Om dit deel van mezelf te helen, wilde ik het koesteren in het violette licht van mijn hogere bewustzijn. Dat werd afgewezen. Dit deel van mij wilde niets te maken hebben met mijn hogere bewustzijn. Dat is natuurlijk logisch, want ik zag (dacht te zien) wat het brengen van verandering met mensen deed. Om te kunnen stoppen met het brengen van verandering moest ik het contact met mijn hogere bewustzijn wel verbreken.
Zich koesteren in het helende licht van de hartchakra wilde dit deel van mij wel. Het voelde vertrouwd. Het helende groene licht was aan de onderkant wat geelachtig en aan de bovenkant wat blauwachtig.
Daaraan kon ik zien dat ik op dat moment volop in de 4e evolutiefase zat, de ontwikkeling van relaties. En omdat ik de relatie met mijzelf (de verticale verbinding) had verbroken, kon ik mezelf volledig op de ander richten zonder rekening te houden met wat het voor mijzelf en voor anderen betekende en zonder te beoordelen of dat wel binnen het leven als geheel paste.
Ik ging helemaal op in de beleving van de werkelijkheid van die persoon, vanuit mijn beleving van de werkelijkheid in de 4e evolutiefase.

Met dit voorbeeld is het probleem dat opgelost moet worden een stuk duidelijker geworden. Het gaat om het opheffen van de verstorende invloed van traumatische ervaringen in evolutiefasen waarin ons bewustzijn nog in ontwikkeling was.

WORDT VERVOLGD

Vragen? Stuur een e-mail