Traject december 2004 tot maart 2014: Waar komen we vandaan? Waar staan we nu? Waar gaan we naartoe?

Overzicht van de collectieve route, inclusief tijdlijn:

De weg loopt dood! Wat nu?

Op 21 december 2012 zou de mensheid op een beslissend kruispunt in haar bestaan komen. De weg die we waren ingeslagen kon niet meer vervolgd worden. We waren aan het eind gekomen van onze mogelijkheden om het leven volgens die lijn, volgens de manier die we gewend waren, te leven. Dat betekende dat er geen logisch vervolg meer was van die weg. 'Rechtdoor' was niet meer mogelijk. Die weg liep dood.
Zowel de Aarde als onze lichamen konden onze manier van leven (afgescheiden van het leven als geheel) niet meer verder ondersteunen. We hadden de Aarde en onze lichamen uitgeput, uitgemergeld, door hun mogelijkheden te gebruiken zonder deze te beheren.
De mensheid stond nu voor de keuze: "Hoe nu verder?"  

Naar een hoger niveau van bestaan

Op het huidige ontwikkelingsniveau van de mensheid waren er geen mogelijkheden meer om het leven verder te ontwikkelen. Om verder te kunnen moesten we naar een hoger ontwikkelingsniveau (een hoger plan). Daar waren nieuwe mogelijkheden om het leven vorm te geven en te leven. Op dat niveau kon rekening gehouden worden met de eenheid, de samenhang, van het bestaan.
Waren er mogelijkheden om vanaf waar we ons op dat moment bevonden op dit hogere niveau te komen?
Het antwoord was: ja, die mogelijkheden waren er.
Collectief was de mensheid op een bepaald ontwikkelingsniveau blijven steken, maar op individueel niveau waren de mogelijkheden die hoorden bij het volgende ontwikkelingsniveau wel aanwezig. Deze mogelijkheden waren alleen niet of niet optimaal tot ontwikkeling gebracht, omdat er in het oude ontwikkelingsniveau geen toepassing was voor deze nieuwe mogelijkheden.

Om naar het volgende niveau te komen waren juist deze mogelijkheden nodig. Zonder deze mogelijkheden konden we niet naar het volgende niveau.

Er waren nu twee mogelijke wegen om naar een hoger niveau te komen:
via een sprong of via een geleidelijke overgang.

In theorie is een sprong de meest logische weg:
Opnieuw beginnen met het opbouwen van een nieuw leven op het hogere niveau, met alléén de mensen die in het bezit zijn van mogelijkheden waarmee we op een hoger niveau weer verder kunnen met ons leven.
M.a.w. het oude leven vernietigen, inclusief de mensen die geen mogelijkheden hebben om het leven op een hoger ontwikkelingsniveau te brengen.
In de loop van de evolutie zou dat eruit zien alsof de mensheid een nieuwe ontwikkelingstak was ingeslagen, terwijl de oude ontwikkelingstak zou zijn uitgestorven.
In het verleden was een sprong de enige mogelijkheid om verder te gaan.

Voor het dagelijkse leven en voor de de continuïteit van het leven heeft een sprong naar een hoger niveau echter grote gevolgen. Veel mensen (zielen) lopen trauma's op bij de vernietiging van wat ze hebben opgebouwd. De in het verleden opgebouwde waarde waarop verder gebouwd kan/moet worden wordt ook vernietigd, waardoor we in veel opzichten dus weer terug zouden zijn bij af. Een sprong zorgt ervoor dat we eerst weer die waarde opnieuw moeten opbouwen voordat we verder kunnen vanaf waar we gebleven waren. (Zonder basis kan je niet verder bouwen!)
Dat is dus een hele lange weg.
Kortom: een sprong is in dit stadium van de ontwikkeling van het leven géén goed idee!

In de praktijk is een geleidelijke overgang dan ook de voor iedereen meest wenselijke weg.

Eind 2007 hebben we onze eerste bewuste collectieve keuze gemaakt als mensheid als geheel:
we nemen de weg naar een hoger plan via een geleidelijke overgang.

Maar ........................ het is niet de makkelijkste weg!
Het is een uitdagende route die van ons vraagt (of zelfs eist) dat we het beste van onszelf geven en dat we al onze mogelijkheden optimaal tot ontwikkeling brengen en gebruiken. In het bijzonder die mogelijkheden die in de huidige samenleving als waardeloos worden aangemerkt. 

Er zijn wegbereiders nodig die oplossingen kunnen vinden om de obstakels die de weg blokkeren te verwijderen met een minimale verstoring van het dagelijkse leven. Die wegbereiders zijn er. (Ik ben er één van.) Deze wegbereiders zoeken de best mogelijke oplossing en zorgen ervoor dat deze ('best practices') beschikbaar komen voor iedereen, zodat niet iedereen steeds opnieuw tegen dezelfde problemen hoeft aan te lopen. Op die manier ondervinden de meeste mensen een soepele reis naar het hogere niveau. (Er kan wel wat vertraging ervaren worden, omdat het even kan duren voor de beste oplossing voor een bepaald obstakel gevonden is.)

Aanpassing van de nieuwe mogelijkheden aan het oude ontwikkelingsniveau

De nieuwe mogelijkheden waren slapend aanwezig binnen het oude leven. De reden daarvoor was dat er binnen het oude leven geen toepassing was voor de nieuwe mogelijkheden. De nieuwe mogelijkheden waren bedoeld om leven op een hoger ontwikkelingsniveau vorm te geven (leven in eenheid i.p.v. afgescheidenheid). De ideeën en concepten die gebaseerd waren op deze mogelijkheden waren ook helemaal geënt op leven op een hoger ontwikkelingsniveau. Dit was dus in lijn met de mogelijkheid om een sprong in de ontwikkeling te maken.

We hebben er nu echter voor gekozen om vanuit het oude ontwikkelingsniveau, met behoud van wat in het verleden aan waarde was opgebouwd (en ook inclusief de mensen die die waarde hebben opgebouwd en die daarom kennis hebben van wat is opgebouwd), de overgang te maken naar het nieuwe. Dat betekende dat alle concepten voor het leven op het nieuwe ontwikkelingsniveau geschikt gemaakt moesten worden om ook het oude leven en de oude manier van leven te kunnen omvatten en ondersteunen.
Het was niet mogelijk om binnen het oude ontwikkelingsniveau de nieuwe mogelijkheden te ontwikkelen en te gebruiken, maar andersom was het wel mogelijk om het oude ontwikkelingsniveau te integreren in de mogelijkheden en toepassingen voor het nieuwe ontwikkelingsniveau.
Het blijkt nu zelfs mogelijk om de oudste generatie van de mens aan te sluiten op het nieuwe 'systeem'! (In februari 2014 is de eerste aansluiting gerealiseerd. Dat resultaat overtrof mijn eigen verwachtingen!)  

Gescheiden wegen lijkt de enige mogelijkheid

Op een gegeven ogenblik ervaarden we een tegenslag op onze 'snelste route naar het volgende ontwikkelingsniveau'. Hoewel die mogelijkheid er moest zijn omdat we anders deze route niet hadden kunnen nemen, konden we geen oplossing vinden om het oude en het nieuwe te integreren zodat oud en nieuw één gezamenlijk leven kon leven door optimaal gebruik te maken van elkaars mogelijkheden. Er waren teveel conflicterende ideeën. Er leek geen andere mogelijkheid dan de wegen duidelijk van elkaar te scheiden. Dus kozen we voor die mogelijkheid.

Hoe kon dat?
Tot nu toe hadden we gebruik gemaakt van de kennis en ervaring en de mogelijkheden van het bestaande ontwikkelingsniveau. De nieuwe mogelijkheden hadden we daarbij wel ingezet, maar op een manier die paste bij het bestaande ontwikkelingsniveau. Tegelijkertijd werkten we wel aan het ontwikkelen van de nieuwe mogelijkheden, maar die waren nog niet optimaal ontwikkeld.
Dit probleem kan binnen het perspectief waarin de situatie is ontstaan blijkbaar niet worden opgelost. Om een oplossing te kunnen vinden moesten we naar het probleem kijken vanuit een ander perspectief.  

Stapsgewijze evolutie (per ontwikkelingsniveau) of continue ontwikkeling?

Tot nu toe hadden we het probleem benaderd vanuit het perspectief van stapsgewijze ontwikkeling via ontwikkelingsniveaus die geen direct verband met elkaar leken te hebben. Evolutie van het leven leek sprongsgewijs te gaan. In ieder geval wanneer een bepaalde ontwikkelingstak van het leven aan het eind van zijn mogelijkheden was gekomen. Voorbeelden zijn de dinosauriërs en de mammoet. 
Het nieuwe ontwikkelingsniveau gaat uit van het leven op Aarde als samenhangend geheel. Er moest dan toch ook een doorgaande ontwikkeling mogelijk zijn over de verschillende plateaus heen? We waren nu tenslotte al bezig om een brug te slaan naar het volgende niveau.
Kon die samenhang van het leven op Aarde en de verschillende ontwikkelingsniveaus in beeld gebracht worden?
Ja, dat kon. Vanuit een bepaald perspectief is te zien dat al het leven ontstaat vanuit het centrum, de kern. Vanuit dat centrum ontstaat zowel het geestelijke als het fysieke deel van het leven. In het centrum komen deze twee delen ook weer samen waardoor het leven vorm krijgt vanuit dat centrum. Op die manier is duidelijk te zien dat al het leven voortkomt uit het begin, de geboorte. Van de Aarde (plaatje), maar we kunnen dat helemaal doortrekken naar de geboorte van het Universum, de oerknal.
Door het leven op deze manier in beeld te brengen is het mogelijk om van stapsgewijze evolutie over te gaan op continue ontwikkeling. 

Dit is weer een stapje naar boven, in de richting van een totale integratie van het oude en het nieuwe leven.  

Versnelde afbouw van het oude leven en
  ontwikkeling naar het best mogelijke leven

Door het leven vanuit de kern te laten ontstaan, niet alleen het leven zelf maar ook de samenleving, werd het mogelijk om het oude en het nieuwe leven op elkaar af te stemmen. De lijn tussen het oude ontwikkelingsniveau en het nieuwe ontwikkelingsniveau is vanuit dat perspectief zichtbaar.

Ook is duidelijk zichtbaar dat ieder leven voortkomt uit een overkoepelend leven. Ook dat is een gegeven dat gebruikt kan worden bij de afstemming van al het leven op elkaar. Door oplossingen (de 'best practices') op dit hogere niveau beschikbaar te maken, komen deze oplossingen op een onbewust niveau beschikbaar voor iedereen. 
Nu komt er een nieuwe mogelijkheid in beeld om het leven versneld op elkaar af te stemmen en in lijn te brengen met ieders best mogelijke leven: afbouwen van wat niet in lijn is (en uitnutten van de waarde die er nog in zit), ontwikkelen van wat wèl in lijn is maar niet geactiveerd en gebruiken van wat al in lijn is (zie het transformatieschema).

Lange en korte termijn ontwikkeling met elkaar in verband gebracht

We zitten nu op een route die leidt tot geleidelijke evolutie door het optimaal afstemmen van onze mogelijkheden op elkaar, onafhankelijk van het ontwikkelingsniveau van de individuen.
Dat betekent dat we nu niet meer gezamenlijk op weg zijn naar een hoger ontwikkelingsniveau, maar ieder op het eigen tempo. Door de verschillende ontwikkelingsstadia met elkaar in verband te brengen en oplossingen te vinden om van het ene stadium naar het andere stadium over te gaan, wordt een duidelijke ontwikkelingsweg van de mens zichtbaar waardoor iedereen in de gelegenheid wordt gesteld om op het eigen tempo naar het hogere niveau door te groeien. In plaats van de verschillende ontwikkelingsniveaus te zien als aparte ontwikkelingslijnen, worden de ontwikkelingslijnen nu gezien als elkaar logisch opvolgende ontwikkelingsniveaus.

Er is zo een langere termijn ontwikkelingsweg ontstaan, dat de duur van een mensenleven kan overstijgen. Hierdoor wordt een langere termijn ontwikkelingsweg erkend op zielsniveau dat ook gevolgd kan worden door nieuwe zielen die het proces vanaf het begin willen doormaken of die nog aan het begin staan van deze ontwikkelingsweg (op andere planeten, bijvoorbeeld). Deze ontwikkeling is vergelijkbaar met mensenlevens die steeds in het babystadium beginnen.
De hele evolutie is hiermee op een hoger ontwikkelingsniveau gebracht. De evolutie is nu niet meer alleen gericht op de ontwikkeling van de fysieke wereld, maar de ontwikkeling van de fysieke wereld (gebonden aan tijd en ruimte) is nu in verband gebracht met, en is ondersteunend aan, de ontwikkeling van de geestelijke wereld (niet gebonden aan tijd en ruimte).

Eind februari 2014 is de voorbereidende fase afgerond. De route van onze collectieve voorkeur (van de mensheid als geheel) is mogelijk gemaakt. Voor alle (voorziene) obstakels is op collectief niveau een oplossing beschikbaar.

De individuele plannen om tot het best mogelijke leven te komen zijn bekend.
De meeste mensen zullen dit plan als vanzelf gaan manifesteren. Sommigen doen dat bewust, de meesten zullen dat onbewust doen. Het volgen van het plan is geborgd, dat wil zeggen dat niemand meer onbewust zijn of haar pad kan verlaten onder invloed van anderen.
Het is wel mogelijk om bewust af te wijken van het plan, maar dat kan alleen wanneer een 'herstelplan' mogelijk is waarmee deze mensen weer op hun pad komen waardoor ze hun plan gaan manifesteren. Dat wil zeggen dat er mensen beschikbaar zijn die deze mensen weer op het pad kunnen brengen, terwijl ze zelf hun beste leven vorm geven of op weg zijn hun beste leven vorm te geven.
In principe kan iedereen die het eigen plan manifesteert een ander ondersteunen bij het uitvoeren van het transitieplan of het herstelplan. Hetzij bewust, hetzij onbewust.

Het voorbereidende werk is klaar. (De 'pilots' zijn met succes uitgevoerd.)
De weg die we willen gaan is bekend.
De uitvoering op grote schaal kan nu beginnen!

Vragen? Stuur een e-mail