Levensplan - Dynamisch combineren van de levensplannen

Het universele plan en levenspad van je voorkeur

De keuzemogelijkheden van het Leven als geheel zijn te vinden in het Universele levensplan. Ook het plan om deze mogelijkheden vorm te geven, ze te realiseren in de fysieke wereld, is daarin opgenomen.
De keuzemogelijkheden in dit plan bepalen de vorm en richting van de evolutie van het Leven. Het tempo waarin het leven zich ontwikkelt is afhankelijk van welke mogelijkheid wordt gerealiseerd.

De gezamenlijke levensplannen en de individuele levensplannen sluiten aan op dit plan en andersom is dit plan samengesteld uit de individuele en gecombineerde keuzemogelijkheden. Er is dus een wisselwerking tussen het individuele leven, de gecombineerde levens en het leven als geheel.
Alle levensplannen zijn aan elkaar gekoppeld en beïnvloeden elkaar dynamisch. Individuele keuzes hebben daarmee invloed op het leven van anderen en op het Leven als geheel. Collectieve keuzes hebben invloed op het leven van individuen.

Net als in de individuele plannen zijn in het Universele levensplan ook diverse keuzemogelijkheden, verschillende paden om te lopen. Verschillende manieren om de evolutie van het Leven vorm te geven.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar het pad 'Bewust streven naar Eenheid'. Mijn mogelijkheden maken dat ik dit pad kan gaan. Dit pad past precies bij mij en geeft mij daarom de grootste voldoening. Andersom is dit een realistische mogelijkheid in het Universele plan, omdat ik die mogelijkheid (mede) vorm kan geven.

Het individuele plan en levenspad van je voorkeur

Binnen dat universele pad van je voorkeur, heb je als individu weer een aantal keuzemogelijkheden. Deze mogelijkheden zijn afhankelijk van je mogelijkheden(wat kan je), de mogelijkheden die je wilt ontwikkelen, mogelijkheden die je (vaardig) wilt leren gebruiken en mogelijkheden die je wilt toepassen om het leven van jezelf en/of anderen vorm te geven en je persoonlijke voorkeuren (wat wil je).
Niet al deze mogelijkheden kunnen gerealiseerd worden. Dat is weer afhankelijk van anderen. Wat kunnen anderen en wat willen die anderen?
Het individuele plan is gericht op groei en ontwikkeling van het individuele leven. Het ontwikkelen, (vaardig) leren gebruiken en toepassen van mogelijkheden om het leven vorm te geven, waardoor de evolutie van het Leven wordt ondersteund.

Mijn voorkeur gaat hier uit naar het pad 'De snelste route met het beste resultaat'. Dat geldt voor mijn eigen ontwikkeling, maar dat geldt ook voor de paden die ik gezamenlijk met anderen loop en waarbij ik die anderen ondersteun bij hun ontwikkeling. Die snelste route naar het beste resultaat is natuurlijk relatief en afhankelijk van de levensplannen van alle betrokkenen.
Mijn voorkeur gaat in alle gevallen uit naar de route die het snelst leidt tot het best mogelijke resultaat voor mijzelf, anderen én het geheel. Ook hier geldt weer: mijn mogelijkheden maken dat ik dit pad kan gaan; dit pad past precies bij mij en geeft mij daarom de grootste voldoening. 

De gezamenlijke plannen en het gezamenlijke pad van je voorkeur

Waar de individuele plannen op elkaar aansluiten ontstaan gezamenlijke mogelijkheden. Deze mogelijkheden kunnen weergegeven worden in gezamenlijke plannen. Een individu kan in meerdere gezamenlijke plannen een rol spelen en voor de weg van één individu zijn meerdere gezamenlijke mogelijkheden en plannen denkbaar. Een individu zal uit die mogelijkheden de best passende of de meest gewenste moeten kiezen.

Ook deze gezamenlijke mogelijkheden vormen dus keuzemomenten in het pad van een individueel mens en bepalen de route die dit mens neemt door het leven, oftewel hoe dit leven vorm krijgt, welke ervaringen dit mens beleeft. Een keuze bepaalt het vervolgtraject en de keuzemogelijkheden op dat vervolgtraject.

De paden, die gezamenlijk worden vormgegeven volgens het gezamenlijke plan, geven vorm aan de individuele levens, de gecombineerde levens (samenleving) en aan het leven als geheel (evolutie).
Ieder individu loopt dus drie paden tegelijk, paden van zijn of haar voorkeur, het individuele pad, het gezamenlijke pad (of paden) en het universele pad.
Door op deze manier het eigen individuele leven te ontwikkelen, vorm te geven en te ervaren draagt ieder mens bij aan het leven van anderen, aan het gezamenlijke leven als samenleving en aan de evolutie van het Leven. 

Vanwege mijn persoonlijke voorkeuren leiden de gezamenlijke paden die ik loop samen met anderen naar Eenheid via het bewust nastreven van die Eenheid en naar het best mogelijke resultaat voor alles en iedereen via de snelste route naar groei.
Dat wil echter niet zeggen dat degenen met wie ik die gezamenlijk paden vorm geef ook deze twee paden volgen. Ieder individu volgt een eigen individueel pad dat precies bij hem of haar past, dat onderdeel is van een pad binnen het universele levensplan dat precies bij hem of haar past.

Een gezamenlijk pad is mogelijk als alle gekozen paden vorm gegeven kunnen worden.

Afwijkende keuzes, keuzes die niet in lijn zijn met alle plannen en paden

Misschien klinkt het je allemaal logisch in de oren en denk je dat het leven op deze manier functioneert. Dat was zo, totdat de zelfdenkende, zelfbeslissende, eigen-wijze mens (de mens die alles op zijn eigen wijze doet, of die zijn eigen wijsje speelt) op het Levenstoneel verscheen.
Deze mens is in staat om keuzes te maken en activiteiten te ontplooien, dingen te doen die niet in lijn zijn met alle levensplannen. De mens kan afwijkende keuzes maken en wegen vorm geven buiten de (op logica en vaste gegevens gebaseerde) levensplannen om.

Dit zorgt ervoor dat het leven zich niet op een natuurlijke manier kan ontwikkelen en ontplooien en in het ergste geval leidt het tot schade aan het leven; het leven van individuen, zelfs het eigen leven, de natuurlijke omgeving van de mens en uiteindelijk zelfs aan het leven als geheel. Mogelijkheden worden niet ontwikkeld, ontwikkelde mogelijkheden worden vernietigd.

In het levensplan zal dus ook rekening moeten worden gehouden met de mogelijkheid dat de mens van alle plannen en paden afwijkende keuzes kan maken.

Mijn gezamenlijke weg, die nu gestopt is, had mogelijkheden in zich om te streven naar eenheid, maar de ander koos in dat traject bewust voor afgescheidenheid waardoor er geen mogelijkheden meer waren om te streven naar eenheid. De ander kon het niet meer opbrengen om de hindernissen te nemen die op die weg naar eenheid lagen en besloot er omheen te gaan, waardoor afgescheidenheid in stand werd gehouden. Met deze mogelijkheid had ik geen rekening gehouden. Er waren nu geen mogelijkheden meer om via dit gezamenlijke pad het universele pad 'streven naar eenheid' vorm te geven.

Zo'n afwijkende keuze van iemand waarmee je een gezamenlijk pad aan het vorm geven bent voelt alsof je onderweg strandt omdat een onderdeel van je auto het opeens niet meer doet waardoor je niet meer verder kan. Je treft jezelf aan in  'the middle of nowhere'. Daar sta je dan, in het donker, geen kruispunt in zicht en je kunt niet meer verder.
Er moeten eerst noodmaatregelen worden getroffen voordat je weer op pad kan. Met een beetje geluk kan je je weg weer vervolgen met een vervangend onderdeel, maar het kan ook zijn dat je terug naar huis moet, dat je de hele reis moet afblazen en dat je een nieuwe reis moet inplannen en voorbereiden.

Leren en groeien

En natuurlijk: leren van je ervaringen.
Wat ging er mis en hoe kan je dat de volgende keer voorkomen of ondervangen, waardoor je geen of minimale vertraging oploopt op de levenspaden die je vorm wilt geven?

DEGENE DIE VOOR EEN UITDAGING KOMT TE STAAN HEEFT DE KEUZE: DE UITDAGING AANGAAN OF UIT DE WEG GAAN

We hadden al gezien dat de hindernissen die we onderweg tegen komen een probleem vormen. Voor mij is het duidelijk dat die hindernissen genomen kunnen worden (of niet, maar dan beginnen we er niet aan), maar de ander heeft de keus om de hindernis te nemen of niet.
Deze hindernissen zijn de uitdagingen die je op je individuele pad tegenkomt als gevolg van hoe je je leven tot nu toe hebt vorm gegeven, afwijkend van de levensplannen. Je zult vroeg of laat door deze uitdagingen heen moeten, want ze weerhouden je ervan je weg te vervolgen. Als je de uitdaging nog niet durft aan te gaan omdat je er niet van overtuigd bent dat je er zonder kleerscheuren doorheen komt, dan moet je je misschien op een bepaald vlak verder ontwikkelen waardoor de uitdaging makkelijker voor je wordt.

GEEN VERWACHTINGEN OVER DE ONTWIKKELING VAN DE ANDER

In mijn geval koos de ander er dus inderdaad voor zich eerst verder te ontwikkelen. Ik had verwacht dat de uitdagingen waar de ander al doorheen gegaan was voldoende waren om zich verder te ontwikkelen waardoor zwaardere uitdagingen aangegaan zouden kunnen worden. Deze uitdagingen hadden echter een andere uitwerking. De uitdagingen hadden zoveel energie en concentratie gekost dat de ander dacht dat het echt niet zou lukken om door een nog zwaardere uitdaging heen te komen.
Deze keuze voor het ontwikkelen van bepaalde aspecten in plaats van het aangaan van een nieuwe, zwaardere uitdaging betekende dat er geen basis meer was voor een gezamenlijke weg. Ik kon die ander niet ondersteunen bij die ontwikkeling, vanwege mijn voorkeur voor de 'snelste weg naar groei'. De ander koos voor een minder snelle route en had geen vertrouwen in mijn beoordeling met betrekking tot de haalbaarheid van de uitdaging die vóór ons op onze gezamenlijke weg lag.
We hadden de grenzen van onze samenwerking bereikt. Er waren gewoon geen mogelijkheden meer om samen verder te gaan, vanwege de ontwikkeling die we beide hebben doorgemaakt tijdens onze gezamenlijke weg door waarde toe te voegen aan elkaar, anderen en het geheel.

Mijn leerpuntje: nergens vast op rekenen, geen verwachtingen, alle mogelijkheden open houden en dat betekent op tijd voorbereidingen treffen voor het geval een koerswijziging onvermijdelijk is.

DE LEVENSVRAGEN, HET THEMA OF DE THEMA'S WAAR JE LEVEN OM DRAAIT

Waar ik ook geen rekening mee heb gehouden zijn de vragen van de Geest, waar ieder mens via zijn ervaringen een antwoord op probeert te vinden.
Hoewel ik er van overtuigd was dat die vragen van de ander al beantwoord waren gedurende onze gezamenlijke ervaringen, bleven de vragen maar steeds terugkomen. De antwoorden die ik op die vragen had waren voor de ander niet afdoende.
De reden hiervan was dat de ander steeds maar weer naar de 'oude wereld' keek omdat de ander daar een verandering verwachtte die de antwoorden op die vragen zouden bevestigen.
Die verandering kwam niet.
Wat logisch is, want het samen met mij doorlopen van de uitdagingen op je pad (ons gezamenlijke pad) heeft niet tot doel anderen bewust te maken van hun dwaling, maar om antwoorden te kunnen vinden op allerlei situaties die je onderweg kunt verwachten waardoor je je weg kunt vervolgen, ondanks de afwijkende keuzes van anderen, en waardoor je je eigen unieke leven kunt vormgeven en leven in lijn met het Leven als geheel.
Er was dus ook een verschil in inzicht omtrent het doel van onze gezamenlijke weg. Een verschillende verwachting van het resultaat. Wat natuurlijk onvermijdelijk leidt tot ontevredenheid over het bereikte resultaat.
Bij deze, om misverstanden in de toekomst te voorkomen:
het resultaat dat je mag verwachten als je ervoor kiest met mij een gezamenlijk pad vorm te geven is dat je je eigen unieke leven vorm kunt geven en kunt leven binnen de bestaande wereld, in lijn met het unieke leven van anderen en het Leven als geheel.

De ander had blijkbaar nog meer informatie nodig om tot de juiste inzichten te kunnen komen waarmee de vragen van de Geest beantwoord kunnen worden. De ander had dus meer gelijksoortige ervaringen nodig, nieuwe ervaringen over hetzelfde onderwerp, om aan die extra informatie te komen. 
Voor mij voelde dat als 'nog een rondje' en omdat ik (mijn Geest) niet met diezelfde vragen zat zou dat voor mij 'een pas op de plaats' betekenen. Nog een reden dus waarom we niet samen verder konden (vanwege mijn persoonlijke voorkeur om de snelste weg naar het beste resultaat te nemen).
We hadden beide andere ervaringen nodig om de vragen die onze Geesten bezig hielden te kunnen beantwoorden. Deze verschillende ervaringen kunnen onmogelijk via een gezamenlijk traject worden vorm gegeven.

Aangepast ontwerp 'levensplan'

Het ontwerp voor het levensplan moet op deze bevindingen en conclusies worden aangepast.
Niet alleen moeten alle mogelijkheden en alle persoonlijke voorkeuren op elkaar worden afgestemd, maar er moet ook rekening worden gehouden met de verschillende mogelijkheden waarop iemand zich kan ontwikkelen tijdens het vormgeven en beleven van een bepaald traject (met name de snelheid waarmee iemand zich ontwikkelt).
Daarnaast moet ook rekening worden gehouden met de verschillende ervaringen die nodig zijn om de antwoorden op de vragen waar onze Geest zich mee bezig houdt te vinden.

Bij het samenstellen van de gezamenlijke plannen wordt dan rekening gehouden met:
- wat mogelijk is,
- de persoonlijke voorkeuren,
- de universele en individuele paden die alle betrokkenen willen vormgeven,
- de verwachting over het resultaat van een samenwerking,
- de levensvragen waar iemand een antwoord op zoekt,
- de mogelijkheid om uitdagingen die op de weg liggen aan te gaan of uit de weg te gaan,
- de snelheid waarmee iemand zich ontwikkelt.

Als dit allemaal tot keuzemogelijkheden in het plan wordt verwerkt kunnen we beter omgaan met de dynamiek van het leven die veroorzaakt wordt door de eigen-zinnige keuzes van de mens.
We zijn dan beter voorbereid en kunnen onze weg sneller vervolgen omdat de plannen al klaar liggen voor iedere keuzemogelijkheid en we al de nodige voorbereidingen hebben getroffen.
We begrijpen dan ook beter waarom een gezamenlijk traject niet meer tot de mogelijkheden behoort en kunnen dat dan ook in goede harmonie afsluiten.
We kunnen dan zelfs al van tevoren beoordelen en beslissen of we zo'n traject wel willen starten als er een risico is dat de samenwerking voortijdig beëindigd wordt.

Vragen? Stuur een e-mail