Ontwikkelingspad van de ge-evolueerde mens en
veranderingen in de samenleving

Het belang van leven in lijn met de natuurlijke eenheid van het leven

Veranderingen in het eigen leven, het leven van anderen en/of de samenleving, leiden alleen dàn tot effectieve en duurzame verbeteringen wanneer die veranderingen in lijn zijn met de natuurlijke eenheid van het leven.

De mensheid is nu al een aantal jaren intensief bezig met een transformatieproces. Een proces dat nodig is om het dagelijkse leven weer in lijn te brengen met de innerlijke samenhang die het leven van nature heeft.
Mensen zijn hun leven vorm gaan geven zonder rekening te houden met de samenhang tussen alle levens. Niet opzettelijk, maar gewoon omdat de mens die samenhang niet kon waarnemen.

De huidige samenlevingen zijn erop gericht de mens zo goed mogelijk te beschermen tegen alles dat de eigen manier van leven bedreigt. Dus ook veranderingen die de samenhang van het leven moeten herstellen.
Transformatie van de samenlevingen is noodzakelijk om alle levens weer op elkaar af te stemmen en om de innerlijke samenhang van het leven te herstellen.

Evolutie van de samenleving volgt de evolutie van het leven

Het natuurlijke leven bestaat uit een zichtbaar, tastbaar deel en een onzichtbaar, niet-tastbaar deel.
Het zichtbare deel, de fysieke wereld, bevindt zich in een door tijd en ruimte bepaald gebied.
Het onzichtbare deel bevindt zich buiten dit gebied.

In het begin van zijn bestaan kende de mensheid alleen het zichtbare deel, omdat het menselijk lichaam nog niet volgroeid was en daarom geen mogelijkheden had om het onzichtbare deel van zichzelf te leren kennen. Daar waren nog veel evolutionaire cycli voor nodig.

De huidige samenlevingen hebben hun oorsprong in die begintijd van de mensheid en houden daarom slechts rekening met het zichtbare deel van het leven.

Na verloop van tijd heeft de mensheid ook wel kennis gemaakt met het onzichtbare deel van het leven, maar dat heeft nooit geleid tot adequate veranderingen in de samenlevingen.
De mens heeft zich namelijk nooit gerealiseerd dat een mens zelf óók bestaat uit een onzichtbaar deel naast het zichtbare deel. De mens heeft dit deel van zichzelf nooit (h)erkend.
Integendeel, de mens heeft het onzichtbare deel van het natuurlijke leven in zijn totaliteit verklaard tot het domein van God en daarmee ontoegankelijk voor de mens. (Op een enkele uitverkorene, boodschapper of plaatsvervanger van God na.)
Dàt idee is in de samenlevingen verwerkt en vormt daarmee een beperking voor de verdere ontwikkeling van de mens.

Inmiddels is het menselijk lichaam evolutionair gezien volgroeid. De samenlevingen moeten nu worden aangepast op deze evolutionaire levensfase van de mensheid, zodat ze weer in lijn zijn met de natuurlijke evolutie van het leven.

De multidimensionale mens

De constructie van het menselijk lichaam maakt het mogelijk zowel het zichtbare deel (Mens) als het onzichtbare deel van de mens (Geest) volledig te omvatten en vanuit beide gebieden te functioneren.
Om het onzichtbare en het zichtbare deel met elkaar in verband te kunnen brengen is er een derde deel, een tussengebied, dat beide gebieden kan omvatten (Ziel). Hierdoor ontstaat een samenwerkend geheel.

In het begin omvat het lichaam van de mens alleen het zichtbare gedeelte van zichzelf, de Mens.
De Mens is daardoor afgescheiden van zijn Ziel en Geest.
Mens, Ziel en Geest maken daardoor eerst een eigen ontwikkeling door, onafhankelijk van de ontwikkeling van de andere delen.

Het nut hiervan is dat de afzonderlijke delen zichzelf en hun bereik volledig kunnen leren kennen voordat ze samen als geïntegreerd geheel gaan functioneren.
Dit is een belangrijk principe in de evolutie van het leven.
Iedere nieuwe mogelijkheid wordt eerst afzonderlijk verkend om daarna pas gebruikt te worden in samenhang met de reeds aanwezige mogelijkheden.

Via een transformatieproces kan de mens ook de andere gebieden gaan omvatten. Dit gaat in twee stappen.
Eerst wordt het tussengebied (Ziel) omvat; de afgescheiden mens transformeert dan in een bezield mens.
Daarna kan ook het gebied buiten tijd en ruimte (Geest) worden omvat; de bezielde mens transformeert dan in een bewust bezield mens.
Het plaatje hieronder brengt dit transformatieproces in beeld:

De mens kent nu dus drie versies, drie ontwikkelingsstadia.
De verschillen tussen de diverse ontwikkelingsstadia zijn vergelijkbaar met de verschillen tussen larve en insect, rups en vlinder, kikkervisje en kikker.

Bij de mens zijn deze verschillen echter niet aan de buitenkant zichtbaar. De uiterlijke verschijningsvorm van de mens blijft onveranderd. Dit maakt herkenning van het ontwikkelingsstadium lastig.

En net als alle voorgaande modellen van het fysieke lichaam (dieren, vissen, planten, bacteriën, ....) zijn alle drie de ontwikkelingsstadia van de mens tegelijkertijd aanwezig in de huidige werkelijkheid.
Ieder lichaam heeft een eigen doel.
Ieder lichaam geeft precies die ervaringen die een individu (individueel bewustzijn) op dat moment nodig heeft om te kunnen leren, groeien en ontwikkelen.
Ieder individu op zijn of haar eigen tempo volgens een precies bij dat individu passende serie ervaringen.

Het ene lichaam is niet beter dan het andere. Ze zijn allemaal precies goed. Ieder jaar weer verschijnen er nieuwe rupsen, of sprinkhanen zonder vleugels die wel kunnen springen maar niet vliegen.
Dit voorstadium is noodzakelijk om te kunnen transformeren in een volwassen stadium mèt vleugels waarmee ook de ijlere lagen van onze werkelijkheid en leefgebieden die buiten ons directe gezichtsveld liggen op eigen kracht kunnen worden bereikt.

Deze ontwikkelingsstadia van de mens kennen ieder een eigen ontwikkelingsweg.
Via een transformatieproces wordt de overgang gemaakt naar het volgende ontwikkelingsstadium.

Bij de vorige collectieve overgang naar het ontwikkelingsstadium 'bezield mens' (tienduizenden jaren geleden, Lemurië/Atlantis) is er van alles mis gegaan. O.a. veroorzaakt door het idee dat iedereen tegelijkertijd moet transformeren naar het volgende stadium.
Er werden kunstgrepen bedacht en toegepast om ook degenen die nog niet klaar waren mee te nemen naar het nieuwe ontwikkelingsstadium.
De sporen die dat heeft nagelaten in onze samenlevingen zijn nu nog zichtbaar.

De negatieve gevolgen van die keuzes zijn nu allemaal hersteld. We hebben geleerd van die fouten. Ditmaal wordt het individu niet gelijk gesteld aan het collectief, maar wordt rekening gehouden met de individuele verschillen.
Vanaf nu wordt het individu gerespecteerd en wordt ieder individu optimaal ondersteund bij het eigen, zelfgekozen individuele ontwikkelingsproces. Zowel degenen die een langzame weg hebben gekozen als degenen die de snelste weg willen nemen.
Dit zal in de samenlevingen zichtbaar worden.

Om een mens adequaat te kunnen ondersteunen is het echter wel belangrijk om te weten in welk ontwikkelingsstadium dat mens zich bevindt.
Zo is het bijvoorbeeld belangrijk om te weten of een mens gedreven wordt door het menselijke bewustzijn of door het zielsbewustzijn.
Beide kunnen iets heel sterk willen. Dat wordt vaak geïnterpreteerd als een 'groot ego hebben'.
De mens die functioneert vanuit het menselijk bewustzijn wil echter vooral iets voor zichzelf. En als het past voor zichzelf dan wil hij of zij ook wel iets voor anderen. De mens die functioneert vanuit het zielsbewustzijn, wil iets omdat het past binnen wat iedereen wil dus ook wat hij of zij zelf wil.

Iemand met een menselijk bewustzijn die zichzelf opblaast tot een groot ego of zichzelf juist heel klein maakt om zich te kunnen handhaven binnen zijn of haar leefomgeving kan problemen geven in de samenleving. Een groot zelfbewustzijn met een sterke wil en ook het je willoos mee laten voeren met anderen, is daarentegen een vereiste om goed te kunnen functioneren vanuit het zielsbewustzijn.
De zin 'Ik wil' zegt helemaal niets over het ontwikkelingsniveau van een mens.

Zo is het bijvoorbeeld ook een groot verschil of een mens zijn of haar ideeën bedenkt met de menselijke geest en/of overneemt uit door de hersenen gegenereerde gedachten, of dat dit mens ideeën krijgt uit het gebied van de Geest buiten tijd en ruimte (bewuste intelligentie).
In het eerste geval zijn de ideeën beperkt tot de zichtbare, fysieke wereld en kan er een toevallig verband bestaan met de onzichtbare wereld. Vaak zijn het onrealistische ideeën.
In het tweede geval is het een idee dat in lijn is met zowel de zichtbare als de onzichtbare wereld waardoor de ideeën gericht zijn op een toekomst die in lijn is met de natuurlijke ontwikkeling van het leven. Dit zijn altijd realistische ideeën.

Bij het transformatieproces van Mens naar Bezield mens moet de menselijke wil in lijn gebracht worden met de hogere wil en bij het transformatieproces van Bezield mens naar Bewust bezield mens moeten de hersenen gaan werken met zowel de hogere intelligentie van de Geest als de menselijke geest, waarbij de menselijke geest in lijn gebracht is met de hogere intelligentie.

In de huidige samenleving wordt geen rekening gehouden met deze natuurlijke langere termijn ontwikkeling van de mens en dat heeft tot gevolg dat de mogelijkheden van bezielde mensen en van bewust bezielde mensen worden afgewezen en onderdrukt.
Bezielde en bewust bezielde mensen kunnen zich in de huidige samenlevingen niet tot onvoldoende ontplooien. Degenen die zich wel ontplooien doen dat volledig op eigen kracht gedreven van binnenuit en tegen de stroom in en hebben weinig tot geen mogelijkheden om hun volledige potentieel in te zetten via participatie in de samenleving.

Het zijn deze mensen die, gedreven van binnenuit, vanuit het onzichtbare deel van zichzelf, de noodzakelijke veranderingen in de samenleving zullen gaan realiseren.

Het ontwikkelingspad van de mens kan gebruikt worden als routekaart voor de ontwikkeling van afgescheiden mens tot bewust bezield mens en als leidraad voor het ontwikkelen van een samenleving die ieder mens daar optimaal bij ondersteunt.

Ontwikkelingsstadia van de mens

De multidimensionale mens kent drie ontwikkelingsstadia:
Afgescheiden mens, Bezield mens en Bewust bezield mens.

Hieronder geef ik een korte beschrijving van deze ontwikkelingsstadia.

Afgescheiden mens:

De afgescheiden mens heeft een menselijk bewustzijn waarmee hij zijn fysieke bestaan kan overzien. De afgescheiden mens is volledig naar buiten gericht op zijn directe omgeving in de fysieke wereld.
Deze beperkte focus, dit beperkte bereik, geeft de Mens de gelegenheid de fysieke wereld goed te bestuderen, ervaren en leren kennen.
Hierdoor weet de Mens alles van de werking van zichzelf, zijn leefomgeving en zichzelf in relatie tot anderen en die leefomgeving. Wat werkt wel en wat werkt niet binnen die fysieke wereld en hoe werkt het het beste.

Een volledig ontwikkeld multidimensionaal Mens is meester over alle aspecten van zijn of haar fysieke wereld, wat wil zeggen dat alle aspecten van het leven in hun samenhang kunnen worden toegepast op de beste manier in iedere situatie.

De afgescheiden mens is zich niet bewust van een direct verband met een onzichtbaar deel van zichzelf (ziel/geest), maar gelooft vaak wel in een hogere macht die de touwtjes van het leven in handen heeft.
Vaak is de verbinding met de onzichtbare gebieden afgesloten.
De mens kent alleen de fysieke wereld en kent zichzelf via deze wereld.

Het leven 'overkomt' deze mens, omdat hij wordt gedreven door oorzaak en gevolg, door zijn instinct, door een verdedigingsmechanisme, door emoties, door overtuigingen, door (angst)gedachten en/of door de mensen in de omgeving.
Het menselijk bewustzijn kan zich een speelbal voelen van allerlei krachten en is erop gericht zo goed mogelijk te overleven binnen een wereld vol gevaren.
Soms betekent dat: comfortabel leven ten koste van anderen.
Of: aanpassen aan anderen en je onderwerpen aan de wil van anderen.
Maar ook: alleen doen wat je leuk vindt.

De ideeën van deze mens betreffen de fysieke wereld en vaak is 'ik wil' of 'ik wil niet' leidend zonder dit in verband te brengen met wat nodig is of wat bij iedereen past.
Deze mens leeft om te overleven, om de periode tussen geboorte en dood zo goed mogelijk door te komen.

De van de mens afgescheiden Ziel maakt het leven wel mee, maar kan er geen invloed op uitoefenen.
De mens beslist zelf over het eigen leven. De Ziel leert via de ervaringen van de afgescheiden mens.
Dat heeft de Ziel in het verleden angstige en zelfs traumatische ervaringen opgeleverd.

Ook de Geest 'ziet' het leven dat de mens leeft en ziet ook alle mogelijkheden die de mens heeft.
De Geest heeft echter in dit ontwikkelingsstadium geen enkele invloed op de keuzes die de mens maakt.
Voor de Geest was dit erg frustrerend, omdat de Geest oorzaak en gevolg kan overzien van elke keuze terwijl er geen mogelijkheden waren om de mens een betere keuze te laten maken of de mens betere ideeën aan de hand te doen.

Bezield mens:

Het menselijk lichaam van de bezielde mens omvat het gebied van zowel de fysieke werkelijkheid als het tussengebied.
Het menselijk bewustzijn is geïntegreerd met het zielsbewustzijn.
Dat wil zeggen dat de menselijke wil en de hogere wil in lijn zijn gebracht met elkaar. Wat de mens wil, valt daardoor binnen wat goed is voor iedereen.

De bezielde mens laat zich niet sturen door externe krachten, maar luistert naar de aanwijzingen van de ziel om de juiste richting te kunnen bepalen.
De ziel heeft het overzicht over zowel het zichtbare als het onzichtbare leven.

De bezielde mens weet dat hij/zij onderdeel is van een geheel en dat hij/zij een belangrijk radertje is binnen dat geheel. Het leven heeft zin.

Om die rol goed te kunnen uitvoeren is het van essentieel belang dat de bezielde mens zelf optimaal functioneert en zichzelf in topconditie houdt.
Dat betekent niet alleen goed zorgen voor het lichaam en de geest, maar ook die dingen doen die precies bij de individuele kwaliteiten en eigenschappen past.

Niet gedreven door de wil van anderen, maar door het bepalen van zijn of haar plaats binnen het geheel om van daaruit te handelen.

De (energetische) sterstructuur van de Mens is verankerd in de Aarde en de sterstructuur van de Geest in het Collectieve bewustzijn, waardoor de individuele eigenschappen en de individuele mogelijkheden in verband kunnen worden gebracht met het geheel en met anderen binnen dat geheel.
De sterstructuur van de Ziel is verankerd in de hartchakra en heeft de functie van innerlijk kompas.

De bezielde mens is zich niet alleen bewust van de eenheid van het leven op Aarde en van zijn of haar rol binnen dit geheel, maar ook van de keuzemogelijkheden in het leven en de gevolgen van die keuzes voor de leefomgeving.
De mens maakt zich los van de invloeden van buitenaf door bewust andere keuzes te maken. Keuzes die leiden tot een duurzame leefomgeving, een leefomgeving die al het leven optimaal ondersteunt.

Bewust bezield mens:

Het menselijk lichaam van de bewust bezielde mens omvat alle drie de gebieden, het zichtbare, het onzichtbare en het tussengebied en heeft daarmee een bewustzijn waarbij Mens, Ziel en Geest werken als een geïntegreerd geheel.

Niet alleen zijn de lagere en hogere wil met elkaar in verband gebracht, zijn de menselijke eigenschappen in verband gebracht met het geheel en anderen binnen dat geheel, wordt het lichaam in optimale conditie gehouden en wordt alleen daar ingezet waarvoor het geschikt is, maar ook de lagere intelligentie en de hogere intelligentie zijn met elkaar in verband gebracht en de hersenen faciliteren deze samenwerking.

Er is een nauwe samenwerking tussen Mens, Ziel en Geest, ieder vanuit de eigen expertise en vanuit de eigen balans, die ervoor zorgt dat als één van de onderdelen uit balans is geraakt deze balans door een tegenbeweging vanuit de andere delen weer snel wordt hersteld.

De bewust bezielde mens is een stabiele persoonlijkheid die zich in elke situatie weet te handhaven. Niet omdat deze mens nooit uit zijn of haar evenwicht raakt tijdens het doorleven van deze situaties, maar omdat dit evenwicht weer snel hersteld kan worden.
Dit maakt dat de bewust bezielde mens de zwaarste uitdagingen op zijn of haar pad aan kan en ook durft aan te gaan.

De bewust bezielde mens is zich bewust van zijn of haar rol en verantwoordelijkheid als mede-schepper en van zijn of haar mogelijkheden en vaardigheden om de kwaliteit van het leven te verbeteren via co-creatie.
Hij of zij maakt gebruik van de mogelijkheden van het hele gebied binnen en buiten tijd en ruimte en brengt deze mogelijkheden bewust met elkaar in verband om het leven de gewenste kant op te sturen, rekening houdend met de verschillende ontwikkelingsstadia van iedereen.

De ontwikkeling van baby naar volwassene/oudere vindt plaats binnen één mensenleven en is daardoor voor iedereen duidelijk zichtbaar.
Samenlevingen faciliteren de verschillende stadia van dit ontwikkelingsproces.

De ontwikkeling van de multidimensionale mens bestrijkt echter een langere termijn dan een fysiek mensenleven en is daarom bijna niet zichtbaar binnen een mensenleven. Dat is de reden waarom samenlevingen niet zijn ingericht om dit langere termijn ontwikkelingsproces te ondersteunen.
Veranderingen die ervoor zorgen dat samenlevingen naast de korte termijn ontwikkeling ook het langere termijn ontwikkelingsproces kunnen ondersteunen zijn daarom noodzakelijk.

Vragen? Stuur een e-mail